Het proces voor Lu-177 n.c.a. is ontwikkeld en ontworpen door het FIELD-LAB team zelf. Onlangs gaf Marion Chomet een presentatie over de praktische aspecten van deze ontwikkeling op de NKRV-bijeenkomst in het VUmc in Amsterdam. “Ons doel is om een ​​kleinschalig productieproces van Lu-177 n.c.a. als een actief farmaceutisch ingrediënt (API) onder Good Manufacturing Practice (GMP)-voorwaarden te creëren”, zegt Chomet. “Omdat ons proces speciaal ontworpen apparatuur gebruikt, moeten we er zeker van zijn dat de apparatuur robuust is en gevalideerd zal worden. Het is niet zo dat we het kant-en-klaar hebben gekocht bij een bedrijf, dat garant staat voor de kwaliteit.”

Om het proces van het R&D-laboratorium naar de GMP-productie te kunnen overbrengen, wordt het proces ontworpen om in hot cells te worden uitgevoerd, met behulp van telemanipulatoren. Chomet: “Alle apparatuur is ontworpen, maar we zijn nog aan het optimaliseren. Het huidige proces is bijna volledig geautomatiseerd. Sommige handmatige handelingen zijn echter nog steeds vereist en moeten kunnen worden uitgevoerd met telemanipulatoren in de hot cell. Een andere uitdaging is dat we werken met meerdere buizen en verbindingsstukken. We willen graag zoveel mogelijk wegwerpmaterialen gebruiken om uitgebreide validatie van materialen die hergebruikt moeten worden te voorkomen. Heb je echter bijvoorbeeld een lekkage of moet je een stuk wegwerpapparatuur vervangen, dan zal dat in een gesloten hot cell niet zo 'gemakkelijk' zijn als in de R&D-setting, waar elk onderdeel van de apparatuur gemakkelijk bereikbaar is. Dan zijn vaste onderdelen wellicht een betere keuze.

Maar wat is het verschil tussen Lu-177 c.a. en Lu-177 n.c.a.? Het verschil zit hem in de productieroute. Carrier added wordt geproduceerd met behulp van een directe bestralingsmethode, waarbij Lu-176 wordt bestraald. Lu-176 wordt echter niet verwijderd tijdens het proces, waardoor de specifieke activiteit wordt verlaagd, aangezien zowel Lu-176 als Lu-177 isotopen zijn van Lu-177. Ook leidt de directe methode tot het radioactieve bijproduct Lu-177m (t1/2=160 dagen), wat problemen oplevert met betrekking tot stralingsbescherming en verwijdering van Lu-177-afval in ziekenhuizen.

De indirecte methode voor Lu-177 n.c.a. gebruikt verrijkt ytterbium-176 als doelmateriaal, waardoor een zeer lage hoeveelheid Lu-177m wordt gegenereerd. Het geproduceerde Lu-177 wordt verder verwerkt en gescheiden van het bestraalde ytterbium-materiaal, waardoor een hogere specifieke activiteit wordt gegarandeerd. In de n.c.a.-productieroute ligt Lu-177 chemisch dicht bij Yb-176, maar kan nog steeds worden geïsoleerd. Via deze methode is de verhouding Yb:Lu na bestraling echter ongeveer 5000:1, wat een grote uitdaging vormt voor de scheiding van lutetium en ytterbium.

Tot slot testen we momenteel alle kritische procesparameters en inventariseren we alle toe te passen materialen. We hebben een materiaalrisicobeoordeling (MRA) uitgevoerd voor de chemicaliën en zijn momenteel bezig met de MRA van de materialen en disposables. Sommigen van deze zullen waarschijnlijk moeten worden getest via een extractables en leachables-onderzoek om er zeker van te zijn, dat er bijvoorbeeld geen metalen of andere verontreinigingen in ons eindproduct terechtkomen.”

Zodra het proces klaar is om te worden geïmplementeerd in FIELD-LAB, kunnen Chomet en haar collega's enkele patiëntendoses Lutetium-177 n.c.a. leveren onder GMP-voorwaarden voor klinische fase I- en fase II-studies. Een belangrijke mijlpaal voor FIELD-LAB.